- Gegevens
- Geschreven door: Ivanka van der Reest
- Categorie: Dossier zorg
- Hits: 3321
Het leven zoals ik dat gekend heb, was als jong meisje niet iets wat ging over rozengeur of maneschijn. Vele malen heb ik als kind al een uitvaart bijgewoond en waarschijnlijk meer dan anderen van mijn leeftijd. Wat ik nu ga vertellen is de tragische aanloop op een dubbele uitvaart die mijn leven voorgoed zou veranderen.
Het begon in 2008. Mijn oma kreeg te horen dat ze binnen twee jaar zou worden overgeplaatst naar een andere locatie binnen Amsterdam. Ze woonde toen al jaren in Bernardus aldaar. Wij waren haar meest trouwe bezoekers want we reden wel minstens één keer per maand trouw naar de andere kant van het land om met haar een potje te kaarten en mijn vader verzorgde haar post. Het ging toen al wat slechter met mijn oma en als ze Knock Out ging zei de dokter in opleiding weer dat ze een tia had gehad. Ze had al in geen jaren meer een echte dokter gezien en als ze pijn had zei de stagiaire uiteraard dat ze maar een paracetamolletje moest slikken.
- Gegevens
- Categorie: Dossier zorg
- Hits: 4526
"Jij doet zulk dankbaar werk." Een uitspraak waar ik jeuk van krijg tot in het uiterste van mijn tenen. Tegenwoordig kan ik niet anders dan de persoon die dit uitkraamt aankijken en antwoorden: "Definieer dankbaar." Hierop volgt een onnozele blik en een hoop gestotter. Uiteindelijk volgt er een antwoord met een hoop mooie woorden, er wordt iets gemompeld over respect, maar niets wat enige dankbaarheid samenvat. Juist. Ik werk in de zorg.
Van jongs af aan liep ik aan moeders hand door verzorgingshuizen heen. We brachten de ouderen van dagen naar de kerk en na de dienst was er koffie met een koek. Moest mevrouw De Haan naar het toilet, werd hier adequaat op gereageerd. Als meneer Koetsier naar zijn kamer wilde, werd hij hierheen gebracht. Er was tijd voor een arm om zijn schouder, een troostend woord. De goede man had het zwaar met verlies van zijn vrouw. Echtpaar Jansen keuvelden over de gang waarbij hun rollators tegen elkaar botsen, maar ze waren nog samen. Toen was dankbaarheid nog heel gewoon.
- Gegevens
- Categorie: Dossier zorg
- Hits: 4869
Mijn dochter, een jonge vrouw van 19 heeft een erfelijke bindweefselaandoening HMS/EDS. Vorig jaar juni werd zij naar de neuroloog verwezen, omdat vanaf begin 2013 het lopen steeds moeizamer ging. In juli 2013 lukte het lopen zonder hulpmiddelen helemaal niet meer en hebben we krukken aangeschaft bij de thuiszorgwinkel. Enkele weken later lukte het lopen met krukken ook niet meer en hebben we via, via een rolstoel te leen gekregen.
