Met de aanleg van de Afsluitdijk die al begon in 1927 zijn we als land boven ons zelf uitgegroeid. De 32 kilometer lange Afsluitdijk werd gebouwd door ruim 5000 werknemers. Soms stonden deze werknemers 6 weken aan een stuk met hun benen in de bagger voordat ze een weekend vrijaf kregen. De werknemers mochten dan een weekend naar huis om op maandag weer voor 6 weken er tegenaan te gaan.
Dit ging door totdat het laatste gat in de dijk in 1932 gedicht werd. Hierna komt de drooglegging van de Noordoostpolder of bijvoorbeeld de aanleg van het Amsterdamse bos. Dit zijn allemaal projecten die onze voorouders met bloed,zweet en tranen hebben aangelegd. Deze projecten zijn middels gezamenlijk belang tot stand gekomen. Door dit gezamenlijk belang werden de mensen eensgezind. De mensen gingen voor elkaar zorgen zonder dat hier dwang achter zat.
Na de oorlog kwamen er moeilijke jaren aan. Ons kleine kikkerlandje heeft flink te lijden gehad in deze oorlog. Nederland moest weer opgebouwd worden en opbouwen ging alleen als je dit samen deed. Door deze eensgezindheid werd Nederland een verzorgingsstaat. De verzorgingsstaat is alleen maar in het leven geroepen om ons afhankelijk te maken. Afhankelijk van een systeem wat niet langer werkt. Mensen raken verdeeld onder mekaar want de een denkt dat hij voor de ander moet werken. Dit is natuurlijk helemaal niet zo. Het is een recht wat we allemaal hebben opgebouwd. We zouden ons eens moeten beseffen dat de mensen die de grootste klappen krijgen te verduren er het hardste aan werken om deze crisis te boven te komen. Ondertussen worden verzorgingshuizen gesloten en wordt de rekening bij de kinderen, familieleden of mantelzorgers neergelegd. Hoe kunnen wij dit onze ouderen aandoen? Deze mensen hebben dit land met hun blote handen uit de blubber getrokken. Dit is wat ze er voor terug krijgen?
Laten we eens terug gaan naar de dijken waar ondertussen gaatjes in zijn onstaan maar er is niemand om deze gaatjes te dichten en onze politici doen niks anders dan pleisters plakken. Minister van Infrastructuur en Milieu, Schultz zei dat wij dijken moeten zien als een APK .Als er een achterlicht kapot is hoeft dit nog niet onveilig te zijn maar je krijgt er wel een boete voor en hij komt ook niet door de APK.
Als wij nu eens kijken naar de sociale APK binnen Nederland. Voor een APK is er altijd geld nodig daar er altijd dingen naar boven komen die gerepareerd moeten worden. Als er geen geld is wordt er niks gerepareerd maar wordt er rond gereden in een krakkemikkig voertuigje. Je kunt je geld tenslotte maar eenmaal uitgeven met alle boetes op de koop toe. In opdracht van Brussel is ons te kennis gegeven dat ons sociale stelsel te duur is dus hier wordt op dit moment zwaar aan gesleuteld en wederom met alle gevolgen van dien. Ons sociale stelsel is dat krakkemikkig voertuigje geworden en wordt door alle bezuinigingen niet gerepareerd. Brussel is dus een slecht keuringsstation gebleken en dus komt ons sociale stelsel nooit door de APK. Als wij blijven vertrouwen op onze huidige "vertegenwoordigers" zullen wij nooit onze sociale cohesi terug vinden. Simpel en alleen omdat ze afpakken en niet aanpakken. Er wordt niet samen gewerkt met de bevolking maar ze dwingen het de bevolking af.
Terug naar ons eigen land waar de ouderen aan hun lot worden over gelaten. Dit gaat een schrijnend probleem worden. Deze mensen hebben het verdient om van hun oude dag te genieten na alles wat zij voor ons hebben betekend. Dit wordt echter onmogelijk gemaakt door onze " leiders" terwijl de ouderen het verdient hebben om goed verzorgd te worden en niet hoeven na te denken waar ze moeten gaan verblijven.
Wij moeten ons eens gaan afvragen waar de eensgezindheid is binnen dit land. Wij kijken ernaar en laten het gewoon gebeuren. Waar zijn de mensen die opstaan voor onze vorige en aankomende generaties. Laten wij het zover komen dat onze ouderen straks over straat moeten met een winkelkarretje met hun hele hebben en houden erin?
Wij, burgers, zijn degene die hier verandering in kunnen brengen, echter deze verandering zal er niet komen zolang wij ons als een kudde schapen gedragen. Onze "leiders" zitten er al lang niet meer voor ons maar doen alles wat Brussel hun opdraagt ten kosten van onze samenleving.
