Er is een reële kans dat in de komende dagen de Italiaanse politiek wederom een puinhoop wordt, nu minister-president Letta na minder dan een jaar in het ambt te zijn het stokje noodgedwongen lijkt te gaan overdragen aan de leider van de centrum rechtse Democratische partij, de 39-jarige Matteo Renzi, sinds 2012 burgemeester van Florence.
De bijnaam van Renzi is Il Rottomatore, ofwel De Sloper en daarmee is hij het symbool van een aanstormende groep van jonge politici die radicale, maar democratische verandering en vernieuwing willen afdwingen, zoals ook Beppe Grillo dat wil, alleen dreigt deze laatste in de nadagen van zijn eerste buiten parlementaire acties terecht te zijn gekomen.
Traditionele politiek
Weliswaar op de achtergrond, maar nog altijd een zaaier van tweespalt in de heikele kwestie van snelle en doeltreffende economische en politieke hervormingen, staat de altijd sluwe vos Sylvio Berlusconi. Hij spint garen bij de huidige gespannen situatie en wacht alert maar achterover leunend op wat er gaat komen. Zonder hem en zijn partij krijgt de Italiaanse regering –welke dan ook – geen voet aan de grond. Tot zover niets nieuws. Italië heeft na de Tweede wereldoorlog zoveel wisselende kabinetten gehad dat er nog wel eentje bij kan.
Of premier Letta daadwerkelijk het stokje aan partijleider Renzi overdraagt is eigenlijk nauwelijks interessant. De economische puinhoop die Italië na ruim drie jaar crisis is geworden, verandert er niet door. Het BBP van Italië is met ruim negen procent afgenomen en dat is ongekend veel. De werkloosheid is torenhoog De middenstand is aan het verdwijnen of in handen van de maffia. De industrie is – althans dat beetje wat er nog van over is- op sterven na dood. De grote banken zijn zwarte gaten die met de mantel van de politiek en met geld –ons geld- van de ECB worden toegedekt.
Uit Europa
Eigenlijk moet Italië uit Europa stappen en dat wil de regering Letta ook, maar op een andere manier dan gedag te zeggen tegen de broodheren van Europa. Hij wil er niet letterlijk uitstappen. Nee, hij wil de euro in waarde laten dalen en vindt daarmee zijn Spaanse, Portugese en Griekse vrienden aan zijn zijde. Hoe goedkoper de euro, hoe beter dat is voor het zuiden.
Maar zoals bekend vormt de euro een ‘one size fits all solution’ voor alle deelnemende lidstaten en een beetje zwanger kan ook Italië niet zijn. Noord-Europa zal het gelag moeten betalen. Ondertussen willen de Italianen nieuwe verkiezingen en hoopt de bevolking wel degelijk dat iemand het lef heeft om het land tijdelijk uit de eurozone te halen en op de intensive care te plaatsen.
Van Matteo Renzi –hoewel een jonge hond- wordt niet verwacht dat hij de durf heeft om in het belang van het volk op staan. Net als met de even jonge oppositie leider Alexis Tsipras van Griekenland het geval is, verwacht men dat ook de nieuwe generatie politici snel het oude spelletje zullen gaan spelen. In heel Europa is sprake van cynische politiek.
Het is maar hoe je er naar kijkt
Toch houdt men in Brussel het hart vast. Als de economie in Europa niet snel aantrekt komt er namelijk een moment dat het Zuiden wel moet gaan bewegen. Ofwel wordt de euro gedevalueerd –ten koste van Duitsland- of men kan niet anders dan eruit stappen.
De oplossing van Brussel? Verandering van de rekenwijze van de economie doorvoeren. Vanaf september aanstaande wordt de berekening van het BBP door Eurostat aangepast en wel zodanig dat er ineens weer groei is. Kat in het bakkie.
Wrang is dat Noord Europa door blijft dromen, terwijl Zuid-Europa wegkwijnt. Wij als burgers moeten solidair met het zuiden zijn. Door hen uit huis te laten gaan. Naar het ziekenhuis. Om vervolgens gezond weer huiswaarts te kunnen keren.
Bron:
www.rtlnieuws.nl/node/688951
